13 Ιουν 2013

Περί Δημοκρατίας



Έκλεισε η ΕΡΤ και ... εγένετο φως! Πρώτη φορά στα χρονικά είμαστε όλοι συντονισμένοι στη δημόσια τηλεόραση, άλλοι διαδικτυακά, άλλοι στα κανάλια που αναμεταδίδουν το "πειρατικό" πρόγραμμά της.  Ποτέ ως τώρα δεν ακούσαμε τόσες αλήθειες μαζεμένες, τόσο σταράτα λόγια, τόση πολυφωνία και τόσες κουβέντες έξω απ'τα δόντια, όλα αυτά δηλαδή που εν πολλοίς θα έπρεπε να ακούμε και να βλέπουμε  όλα αυτά τα χρόνια από τη δημόσια τηλεόραση.

Δεν θα μείνω στο αυτονόητο, στο επικό αυτογκόλ της κυβέρνησης, στο αδιανόητο του κλεισίματος δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας σε μια κίνηση εντυπωσιασμού, επίδειξης ισχύος και πιθανόν αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης  από ναυάγια τύπου GAZPROM και άλλα. Αυτά τα λένε τις τελευταίες 48 ώρες οι δημοσιογράφοι κι οι καλεσμένοι της ΕΡΤ πολύ καλύτερα από μένα.

Βρίσκω εξαιρετική την αυτοκριτική που προέρχεται από την ίδια την ΕΡΤ, αλλά και τη  μαχητικότητα που επιδεικνύει στην επίτευξη του στόχου της, αγκαλιάζοντας (έστω και την υστεραία) και την υπόλοιπη σπαρασσόμεη πλην μαχόμενη κοινωνία. Βρίσκω όμως ότι η αυτοκριτική αυτή  υστερεί, ως μη όφειλε, σε δύο σημεία.

α) Σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι επαναλαμβάνουν ότι το βασικό θέμα δεν είναι οι μισθοί και τα δεδουλευμένα, αλλά το κλείσιμο της ΕΡΤ. Αυτή την άμυνα δεν την καταλαβαίνω,, ούτε και την ασπάζομαι. Από πότε η καταβολή μισθών και δεδουλευμένων αποτελεί δευτερεύουσας σημασίας ζήτημα;  Έχω την αίσθηση ότι οι της ΕΡΤ βρίσκονται σε άμυνα γιατί δε νιώθουν άνετα να υπερασπιστούν αυτόνομα την καταβολή δεδουλευμένων για συναδέλφους τους, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται  στο στόχαστρο της υπόλοιπης  κοινωνίας για τους γνωστούς λόγους (αργομισθίες, ρουσφετολογικές προσλήψεις κλπ).  Πρόκειται όμως για δύο εντελώς διακριτά φαινόμενα.  Το αν μια επιχείρηση αντιμετωπίζει φαινόμενα διαφθοράς ή κακοδιαχείρισης δεν μπορεί να δικαιολογεί στη συνείδησή μας το συνολικό πάγωμα πληρωμών. Ένα πρώτο κακό δεν θεραπεύεται  ούτε δικαιολογεί την εφαρμογή ενός δεύτερου. Η μη καταβολή δεδουλευμένων όχι μόνο δε "ρεφάρει" για τους αργόμισθους, αλλά εντείνει  τον φαύλο  κύκλο της διαφθοράς κρατώντας όλους τους εργαζόμενους δέσμιους της κάθε κυβέρνησης.


β) Παρατήρησα αρκετές φορές σχετική αμηχανία στο επιχείρημα "το κλείσιμο επιβάλλεται από  δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση εν καιρώ ειρήνης  και όχι από χούντα", υπονοώντας ότι  η κυβέρνηση εκφράζει τη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Επειδή είναι κάτι που ακούγεται αποστομωτικό όταν ξεμένει κανείς από επιχειρήματα ουσίας, θα πω μόνο το εξής. Δεν χρειάζεται να ασπαζόμαστε την άποψη των κυβερνώντων (και αυτό το λέω με αφορμή και την Τουρκία) ότι η δημοκρατία εκφράζεται με την εκλογή μονάρχη σε τακτά χρονικά διαστήματα.  Οι εκλογές αποτελούν συνθήκη αναγκαία αλλά όχι ικανή να ορίσει τη δημοκρατία.  Για να το πω ξεκάθαρα: η εκάστοτε κυβέρνηση εκλέγεται σε βάση προεκλογικού προγράμματος που παρουσιάζει στους ψηφοφόρους  της. Αν η κυβέρνηση αυτή εφαρμόσει το εντελώς αντίθετο πρόγραμμα απ'αυτό που ευαγγελίστηκε προεκλογικά, κάπου και με κάποιον τρόπο πρέπει να είναι υπόλογη. Στην Ελλάδα, όπως και στην Τουρκία, οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν είναι υπόλογες σε καμία απολύτως εξουσία. Αντίθετα, εφαρμόζουν ανενόχλητες όποια πολιτική γουστάρουν, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική την οποία εκλέχτηκαν να εφαρμόσουν. Στους κυβερνητικούς τραμπουκισμούς λοιπόν που λένε λίγο-πολύ "όποιος διαφωνεί  να το δείξει στις κάλπες" ή "μας έχει εξουσιοδοτήσει ο λαός με την ψήφο του", η μόνη απάντηση μπορεί να είναι "Καμία ψήφος δεν είναι λευκή επιταγή για την καταστροφή της κοινωνίας. Καμία τέτοια πολιτική στο όνομά μας". Αν η ΕΡΤ παραμείνει κλειστή δεν θα γίνει εξαιτίας της βούλησης του λαού διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων του, αλλά εναντίον της βούλησης του. Και την τακτική αυτή χούντα δεν τη λες, αλλά ούτε και δημοκρατία...

9 Ιουν 2013

Κατσαμάκεια συνωμοσιολογία


Δεν ήθελα να το αποκαλύψω στο ευρύ κοινό, αλλά τα γενέθλια είναι πάντα μια καλή αφορμή για δώρα και εξομολογήσεις. Στην παρακάτων φώτο βλέπουμε μια από τις πιο συγκινητικές πρωτοβουλίες στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης: μια αυτοσχέδια δανειστική βιβλιοθήκη. Ο Κατσαμακης είναι ο ιθύνων νους, ο εξ Ελλάδος  δάκτυλος, ο διαφθορέας τουρκικών καθεστωτικών συνειδήσεων, ο μέγας εμπνευστής και δημιουργός της βιβλιοθήκης των εξεγερμένων. (Παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας). Χρόνια σου πολλά και πάντα τέτοια!



ΥΓ. Και στα δικά μας.

Στο αφιέρωμα συμμετέχουν οι :
Κυνοκέφαλοι: http://kynokefaloi.blogspot.gr/
Ψαροκόκαλο… http://www.psarokokalo.info/
Καγκουρώ (Κατερίνα Τοράκη) http://katerinatoraki.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9.html

5 Ιουν 2013

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία

Οι καταιγιστικές εξελίξεις στην Τουρκία καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Διαβάζουμε αναλύσεις και περιγραφές  (τις πιο έγκυρες συνήθως από τους συμμετέχοντες στην εξέγερση), πολλές πλευρές όμως ξεγλιστρούν όχι μόνο από το οπτικό αλλά κι από το γλωσσικό μας πεδίο. Κι επειδή φωνή δεν έχουν μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι τοίχοι, συγκεντρώνω εδώ κάποια από τα συνθήματα που έχουν μέχρι στιγμής γραφτεί στους τοίχους πολλών πόλεων της Τουρκίας και μας αφηγούνται τη δική τους αλήθεια. Όλες τις φωτογραφίες μπορείτε να τις βρείτε εδώ. Η δική μας συνεισφορά έγκειται στη μετάφραση.

Ταγίπ... Έκανα τρία παιδιά. Όχι επειδή το ζήτησες εσύ, αλλά επειδή έκανα ελεύθερα σεξ.

(Αναφέρεται σε δηλώσεις του πρωθυπουργού κατά των εκτρώσεων και υπέρ των τριών παιδιών ανά γυναίκα)


Και θα πίνω και θα φιλάω.

Πήγαμε στην αντίσταση. Δάσκαλε, θα γυρίσουμε, μη μας βάλεις απουσία.

Απαγορεύεται η κατεδάφιση των πάρκων.

Πόση ώρα αντέχεις να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη;

Πάρτυ επανάστασης!
Καλεσμένος όλος ο λαός.
(Θα έχει και πιλάφι)


Όλα για το κεφάλαιο, αγάπη μου.


Αντισταθήκαμε. Κάναμε έκτρωση στον νεκρό πολίτη εντός μας!

Ο χρόνος σου τελείωσε, Ταγίπ.

Μην ευγνωμονείς, εξεγέρσου! (Στην υγειά σου, Ταγίπ!)

Κλείσε την τηλεόραση και βγες στο δρόμο για τη δημοκρατία.

Δεν ξαναπατάω στο Ταξίμ. Αστυνομία.

Να ζεις σημαίνει να αντιστέκεσαι. Παντού Ταξίμ.

Δεν αντιστεκόμαστε υπό κανένα κόμμα. Εμείς είμαστε ο λαός.

Το σπρέι πιπεριού κάνει κεφάλι!

1η Ιουνίου νικήσαμε

Σωτηρία 2.0 Φορτώνει.

Σώσε τα αδέσποτα από τα δακρυγόνα.

Δεν υπάρχει εσύ κι εγώ, υπάρχει επανάσταση

Δε θέλουμε δακρυγόνα, θέλουμε δικαιοσύνη.

Αν η καταπίεση είναι νόμος, η εξέγερση είναι δικαίωμα.

Εστιατόριο "Σερίφης"
Μενού ημέρας:
1. Προωθημένη δημοκρατία
2. Σπρέι πιπεριού
3. Δακρυγόνα

Εναλλακτικό μενού:
Περισσότερη ελευθερία
          Ταξίμ, 01.06.2013

Δεν τελείωσαν τα ψέματά σας, ΜΜΕ;
Δεν τελείωσαν.

Προς Δημοκρατία

Γραμμή ενοικίασης δολοφόνων: 155

Ο πλιατσικολόγος ήταν εδώ. [All Cops Are Bastards]

Είσοδος - Έξοδος εργοταξίου.
Μπορεί να εξέρχονται φασίστες [αντί νταλίκες]


Αυτός ο λαός είναι θαυμάσιος, φίλε μου!

Οι επαναστάτριες είναι πανέμορφες.


Προς Ταξίμ.
Προς Λεωφόρο Αστυνομικής "Αύρας"

Ήρθε ο πραγματικός ιδιοκτήτης, Ταγίπ, τρέχα!


Αντιστάσου, πάρκο Γκεζί.
Έρχομαι!!!

[ΟΚ, αυτό το τελευταίο δεν είναι τοίχος, είναι κοιλιά ετοιμόγεννης, αλλά δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ]

2 Ιουν 2013

Εκλεκτικές διασημότητες άσημων πάρκων


Τις τελευταίες μέρες όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Τουρκία, και μάλιστα σ'ένα μέχρι προχθές απολύτως άσημο πάρκο. Σας διαβεβαιώ ότι ζούσα πολύ κοντά στην περιοχή και δεν είχα ακούσει ποτέ το όνομά του. Την εβδομάδα που μας πέρασε δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος με πρόσβαση σε οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης που δεν έμαθε απ'έξω το όνομα Gezi Parkı. Τα γεγονότα είναι ακόμα εν εξελίξει, οπότε οποιαδήποτε σοβαρή ανάλυση είναι παρακινδυνευμένη.  Μέσα στη δίνη των ανακριβειών όμως, μπορούμε να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.


1. Η κυβέρνηση Ερντογάν ετοιμαζόταν να επιδοθεί σε συνολική ανάπλαση της πλατείας Ταξίμ, με ανισόπεδους κόμβους, εμπορικό κέντρο που θα φιλοξενούσε και διεθνή συνεδριακό χώρο, τζαμί κι ένα σωρό ακόμα θαυμαστά. Το ελάχιστο πράσινο που επιβιώνει πάνω στην πλατεία λέγεται Gezi Parkı. Κάποιοι λίγοι ακτιβιστές είχαν καταλάβει το πάρκο από τις αρχές της περασμένης βδομάδας. Έμεναν το βράδυ με σκηνές, διάβαζαν ήσυχα-ήσυχα την ημέρα στο γρασίδι, ενημέρωναν τους περαστικούς, και άλλα τέτοια πολιτισμένα.


2. Αν η αστυνομία δεν παρενέβαινε βίαια για να τους εκδιώξει,, ίσως το θέμα να μην αναφερόταν πουθενά αλλού εκτός από τις τοπικές εφημερίδες. Όμως η βίαιη απομάκρυνση των αρχικών διαδηλωτών από την τουρκική αστυνομία, πυροδότησε ένα κύμα συμπαράστασης αρχικά στο πάρκο και στους υπερασπιστές του, για να μετατραπεί εντός ωρών στο μεγαλύτερο αντιπολιτευτικό  κίνημα στην Τουρκία των τελευταίων πολλών χρόνων. Οι διαδηλώσεις συμπαράστασης διαδέχονταν η μια την άλλη σε πάρα πολλές πόλεις της Τουρκίας αλλά και του εξωτερικού.



3. Έχουμε δηλαδή μια  ελάσσονα αφορμή (το πάρκο) που οδηγεί σε μια μείζονα κοινωνική έκρηξη με πρωτοφανή αστυνομική βία. Η βία από μόνη της δεν αποτελεί έκπληξη για την Τουρκία, η τόση βία όμως  ("αύρες" που πυροβολούσαν τους διαδηλωτές, πλαστικές σφαίρες, ατελείωτα δακρυγόνα, μάχες σώμα με σώμα) σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Ερντογάν, μας λέει πολλά.


4. Ο Ερντογάν, 24 ώρες μετά τις πρώτες σφοδρές συγκρούσεις και αφού τα επεισόδια είχαν κάνει το γύρο του κόσμου όχι χάρη στα τουρκικά ΜΜΕ, προέβη σε προκλητικές δηλώσεις. Χαρακτήρισε τους διαδηλωτές εγκληματίες  και φασίστες, εγκάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες λέγοντας τους να ασχοληθούν με τους δικούς τους διαδηλωτές, είπε ότι η ανάπλαση θα γίνει κανονικά και σ'όποιον αρέσει και απείλησε στεγνά ότι αν οι διαδηλωτές κατεβάσουν 100.000, ο ίδιος θα φέρει 1.000.000 για αντίποινα. Η αστυνομική βία πέρασε στα ψιλά.


5. Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο οποίος φέρθηκε σαν άλλος Σουλτάνος που εκδίδει φιρμάνι με εφαρμογή πάση θυσία για τα θέματα της Αυτοκρατορίας του, υποτίμησε εντυπωσιακά την κατάσταση. Με χαρακτηριστική αλαζονεία, θεώρησε ότι η καταστολή είναι η μόνη δυνατή απάντηση στους εκατομμύρια αντιφρονούντες. Μια συνταγή πολυεφαρμοσμένη στην Τουρκία: το κράτος δεν έχει μάθει να υποχωρεί σε λαϊκά αιτήματα, καθότι θεωρεί ότι πλήττεται το κύρος του αν κάνει έστω και ένα βήμα πίσω. Η εμπειρία λέει ότι κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και τώρα. Μόνο που η τουρκική κυβέρνηση θα καταγάγει νίκη καθόλου περιφανή, αλλά Πύρρειο. Με μια απολύτως λανθασμένη ανάγνωση των γεγονότων, κατάφερε να φέρει τον εαυτό της στη χειρότερη δυνατή θέση: να συνασπίσει εναντίον της όλων των ειδών τα ετερόκλητα στοιχεία, με μόνο κοινό τη δυσαρέσκεια και την πολιτική απαξία απέναντι στην κυβέρνηση. Ο Ερντογάν κατάφερε μέσα σε μια νύχτα να γκρεμίσει την εικόνα του λαοφιλούς ηγέτη που, σαν άλλος εθνοπατέρας, μεριμνά για το καλό του λαού του. Θα συμφωνήσω με σχόλιο στο τουίτερ "Πρώτη φορά βλέπω τόσο κόσμο να κατεβαίνει από τα προάστια της Άγκυρας. Δε νομίζω ότι θα πέσει η κυβέρνηση, αλλά τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο για τον Ερντογάν".



6. Ενώ μέχρι χθες η κατάσταση θύμιζε έντονα Δεκέμβρη 2008, σήμερα το Ταξίμ φέρνει περισσότερο σε Αγανακτισμένους 2011. Ο εντυπωσιακά πολύς κόσμος που συγκεντρώθηκε για να παραστεί σε προγραμματισμένες ομιλίες και συναυλίες χωρίζεται σε μια αντίστοιχη "πάνω" και "κάτω" πλατεία. Η κάτω πλατεία (Ταξίμ), μέσα στο ετερόκλητο πλήθος, έχει πολλές τουρκικές σημαίες, κομματικά πανό, ακόμα και Γκρίζους Λύκους.  Η πάνω πλατεία, το πάρκο δηλαδή, μοιάζει να έχει επανέλθει στην προ της βίας κατάσταση, με στημένες σκηνές, κόσμο ξαπλωμένο, πολλούς να διαβάζουν. Δεν ξέρω αν και πόσο η εικόνα αυτή θα κρατήσει, δεν έχουν και νόημα οι προβλέψεις. Είναι πολύ νωρίς για να επιχειρήσουμε κάποια αποτίμηση, τα γεγονότα άλλωστε μόνο να τα καταγράψεις μπορείς εν τη γενέσει τους, η μόνη σώφρων ανάλυση μπορεί να γίνει αργότερα.



7. Μια τελευταία παρατήρηση μόνο. Μπορούμε να κάνουμε έναν συμβολικό παραλληλισμό: την ώρα που η Ναόμι Κλάιν εξηγούσε στο ελληνικό κοινό τη σχέση οικολογίας και καπιταλιστικής ανάπτυξης, ήρθε η πράξη να της δώσει το καλύτερο παράδειγμα. Ο συμβολισμός είναι ανατριχιαστικός, αν σκεφτεί κανείς ότι το πάρκο από μόνο του δεν έχει τεράστιο οικολογικό ή οικουμενικό ενδιαφέρον  (εδώ δεν έχει ανοίξει ρουθούνι για το 1.00.000 δέντρα που θα κοπούν για να χτιστεί η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου), η πολιτική όμως που εκφράζεται από τον αφανισμό του είναι παραπάνω από οικεία στον Δυτικό κόσμο. Η ανάπτυξη του μπετόν, το κέρδος που ορίζεται από τη φυσική καταστροφή, η ιεροποίηση του καταναλωτισμού με ανέγερση Mall σε ρόλο ιερών αγελάδων, ο οριστικός αφανισμός φυσικών πηγών ενέργειας. Όλη η ανάγνωση του σύγχρονου καπιταλισμού συμπυκνώνεται σχεδόν μαγικά στο πιο διάσημο πια πάρκο  της Κωνσταντινούπολης, έστω κι αν αυτό κινδυνεύει να αφανιστεί πρώτα από τα χημικά των πραιτωριανών και μετά απ'τις μπουλντόζες του βασιλιά τους.