Έκλεισε η ΕΡΤ και
... εγένετο φως! Πρώτη φορά στα χρονικά είμαστε όλοι συντονισμένοι στη δημόσια
τηλεόραση, άλλοι διαδικτυακά, άλλοι στα κανάλια που αναμεταδίδουν το
"πειρατικό" πρόγραμμά της. Ποτέ ως τώρα δεν ακούσαμε τόσες αλήθειες
μαζεμένες, τόσο σταράτα λόγια, τόση πολυφωνία και τόσες κουβέντες έξω απ'τα
δόντια, όλα αυτά δηλαδή που εν πολλοίς θα έπρεπε να ακούμε και να βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια από τη δημόσια τηλεόραση.
Δεν θα μείνω στο
αυτονόητο, στο επικό αυτογκόλ της κυβέρνησης, στο αδιανόητο του κλεισίματος
δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας σε μια κίνηση εντυπωσιασμού, επίδειξης
ισχύος και πιθανόν αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από ναυάγια τύπου GAZPROM και άλλα. Αυτά τα
λένε τις τελευταίες 48 ώρες οι δημοσιογράφοι κι οι καλεσμένοι της ΕΡΤ πολύ
καλύτερα από μένα.
Βρίσκω εξαιρετική
την αυτοκριτική που προέρχεται από την ίδια την ΕΡΤ, αλλά και τη μαχητικότητα που επιδεικνύει στην επίτευξη
του στόχου της, αγκαλιάζοντας (έστω και την υστεραία) και την υπόλοιπη
σπαρασσόμεη πλην μαχόμενη κοινωνία. Βρίσκω όμως ότι η αυτοκριτική αυτή υστερεί, ως μη όφειλε, σε δύο σημεία.
α) Σχεδόν όλοι οι
δημοσιογράφοι επαναλαμβάνουν ότι το βασικό θέμα δεν είναι οι μισθοί και τα
δεδουλευμένα, αλλά το κλείσιμο της ΕΡΤ. Αυτή την άμυνα δεν την καταλαβαίνω,,
ούτε και την ασπάζομαι. Από πότε η καταβολή μισθών και δεδουλευμένων αποτελεί
δευτερεύουσας σημασίας ζήτημα; Έχω την
αίσθηση ότι οι της ΕΡΤ βρίσκονται σε άμυνα γιατί δε νιώθουν άνετα να
υπερασπιστούν αυτόνομα την καταβολή δεδουλευμένων για συναδέλφους τους, πολλοί
εκ των οποίων βρίσκονται στο στόχαστρο
της υπόλοιπης κοινωνίας για τους
γνωστούς λόγους (αργομισθίες, ρουσφετολογικές προσλήψεις κλπ). Πρόκειται όμως για δύο εντελώς διακριτά
φαινόμενα. Το αν μια επιχείρηση αντιμετωπίζει
φαινόμενα διαφθοράς ή κακοδιαχείρισης δεν μπορεί να δικαιολογεί στη συνείδησή
μας το συνολικό πάγωμα πληρωμών. Ένα πρώτο κακό δεν θεραπεύεται ούτε δικαιολογεί την εφαρμογή ενός δεύτερου. Η
μη καταβολή δεδουλευμένων όχι μόνο δε "ρεφάρει" για τους αργόμισθους,
αλλά εντείνει τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς κρατώντας όλους τους εργαζόμενους
δέσμιους της κάθε κυβέρνησης.
β) Παρατήρησα
αρκετές φορές σχετική αμηχανία στο επιχείρημα "το κλείσιμο επιβάλλεται από
δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση εν καιρώ
ειρήνης και όχι από χούντα",
υπονοώντας ότι η κυβέρνηση εκφράζει τη
βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Επειδή είναι κάτι που ακούγεται
αποστομωτικό όταν ξεμένει κανείς από επιχειρήματα ουσίας, θα πω μόνο το εξής. Δεν
χρειάζεται να ασπαζόμαστε την άποψη των κυβερνώντων (και αυτό το λέω με αφορμή
και την Τουρκία) ότι η δημοκρατία εκφράζεται με την εκλογή μονάρχη σε τακτά
χρονικά διαστήματα. Οι εκλογές αποτελούν
συνθήκη αναγκαία αλλά όχι ικανή να ορίσει τη δημοκρατία. Για να το πω ξεκάθαρα: η εκάστοτε κυβέρνηση
εκλέγεται σε βάση προεκλογικού προγράμματος που παρουσιάζει στους ψηφοφόρους της. Αν η κυβέρνηση αυτή εφαρμόσει το εντελώς
αντίθετο πρόγραμμα απ'αυτό που ευαγγελίστηκε προεκλογικά, κάπου και με κάποιον
τρόπο πρέπει να είναι υπόλογη. Στην Ελλάδα, όπως και στην Τουρκία, οι
δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν είναι υπόλογες σε καμία απολύτως εξουσία. Αντίθετα, εφαρμόζουν ανενόχλητες όποια πολιτική γουστάρουν, ακόμα κι αν αυτή
δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική την οποία εκλέχτηκαν να εφαρμόσουν. Στους
κυβερνητικούς τραμπουκισμούς λοιπόν που λένε λίγο-πολύ "όποιος διαφωνεί να το δείξει στις κάλπες" ή "μας
έχει εξουσιοδοτήσει ο λαός με την ψήφο του", η μόνη απάντηση μπορεί να
είναι "Καμία ψήφος δεν είναι λευκή επιταγή για την καταστροφή της
κοινωνίας. Καμία τέτοια πολιτική στο όνομά μας". Αν η ΕΡΤ παραμείνει
κλειστή δεν θα γίνει εξαιτίας της βούλησης του λαού διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων του, αλλά εναντίον της βούλησης του. Και την τακτική αυτή χούντα δεν τη λες, αλλά ούτε και δημοκρατία...